L.A. (uitgezaaide) Alvleesklierkanker

“Wat heb ik te verliezen?” – Mijn weg met alvleesklierkanker

Begin februari 2024 kreeg ik de diagnose die niemand ooit wil horen: alvleesklierkanker. De boodschap van de artsen was duidelijk en hard: ik had nog maar een paar maanden te leven. Alles stortte in.

Maar ergens in mij groeide meteen ook iets anders: een stemmetje dat zei: “Ik ben er nog, dus ik geef niet op.”

In maart begon ik met chemotherapie. Tegelijkertijd besloot ik ook zélf de regie te nemen over mijn gezondheid. Ik gooide mijn voedingspatroon volledig om: ik stapte over op een veganistisch, suikervrij dieet, vol biologische groenten, fruit en versgeperste sappen. Alles waarvan ik voelde dat het mijn lichaam kon ondersteunen, probeerde ik.

Toen hoorde ik over hyperthermie: een behandeling waarbij de lichaamstemperatuur lokaal verhoogd wordt om kankercellen gevoeliger te maken voor chemo en bestraling. Mijn artsen moedigden het niet aan – het viel buiten het standaardprotocol. Ik twijfelde.

Tot ik tijdens een chemobehandeling in gesprek raakte met een medepatiënt die wél hyperthermie deed. Ze zei: “Ik doe alles wat ik kan om bij mijn kinderen te blijven.”

Die zin raakte me diep. Ik dacht: Wat heb ik te verliezen?

Ik belde meteen. Diezelfde dag kon ik nog terecht.

Wat ik daar aantrof, was persoonlijke aandacht. Artsen die me niet alleen als patiënt zagen, maar als mens. Er werd naar me geluisterd. Ik werd gezien. Ik voelde me welkom. Elke keer dat ik daar kwam, voelde het als een plek waar ik even kon ademen – waar ik kracht uit haalde.

En nu? Het is bijna twee jaar geleden dat mijn “laatste maanden” begonnen. Maar ik bén er nog. Elke dag is een cadeau. Ik weet niet wat de toekomst brengt – maar dat wist ik eigenlijk nooit. Wat ik wél weet, is dat mijn keuzes, mijn innerlijke kracht, en de liefdevolle zorg van mensen op mijn pad een groot verschil hebben gemaakt.

Ik deel dit verhaal niet om te zeggen wat jij zou moeten doen. Maar misschien, als je dit leest – en jijzelf of iemand van wie je houdt staat voor een moeilijke diagnose – kan mijn verhaal een sprankje hoop geven. Er is niet één weg.

Soms begint het met die ene gedachte:

“Wat heb ik te verliezen?”

Salaam

Mw. Li A

Ervaringen

“Wat heb ik te verliezen?” – Mijn weg met alvleesklierkanker
Begin februari 2024 kreeg ik de diagnose die niemand ooit wil horen: alvleesklierkanker. De boodschap van de artsen was duidelijk en hard: ik had nog maar een paar maanden te leven. Alles stortte in.
Maar ergens in mij groeide meteen ook iets anders: een stemmetje dat zei: “Ik ben er nog, dus ik geef niet op.”
In maart begon ik met chemotherapie. Tegelijkertijd besloot ik ook zélf de regie te nemen over mijn gezondheid. Ik gooide mijn voedingspatroon volledig om: ik stapte over op een veganistisch, suikervrij dieet, vol biologische groenten, fruit en versgeperste sappen. Alles waarvan ik voelde dat het mijn lichaam kon ondersteunen, probeerde ik.
Toen hoorde ik over hyperthermie: een behandeling waarbij de lichaamstemperatuur lokaal verhoogd wordt om kankercellen gevoeliger te maken voor chemo en bestraling. Mijn artsen moedigden het niet aan – het viel buiten het standaardprotocol. Ik twijfelde.
Tot ik tijdens een chemobehandeling in gesprek raakte met een medepatiënt die wél hyperthermie deed. Ze zei: “Ik doe alles wat ik kan om bij mijn kinderen te blijven.”
- L.A.

Uitgezaaide darmkanker in het buikvlies.
Heel blij met deze aanvullende behandeling. Het zijn professionals met veel kennis over kanker, dus fijn om met ze van gedachten te wisselen. Daarnaast zijn ze erg vriendelijk en behulpzaam, en staat er altijd een perfecte cappuccino klaar.

- E. de W.

Na 32 bestralingen en 2 operaties was jammer genoeg mijn plaveiselcelcarcinoom in de hals niet helemaal verdwenen daarom kreeg ik in juli 2022 immuuntherapie toegediend ik had gelezen over hyperthermie en wat mij aantrok was dat er gesproken werd over de combinatie immuntherapie/hyperthermie.
Ik ben daarom 1 jaar lang 2 maal per week van Rotterdam naar Amsterdam gereden voor de behandeling

- D.H. Plaveiselcelcarcinoom