Ervaring
In de zomer van 2010 werd mijn stoelgang wat onregelmatig en frequenter. Bij de endoscopie bleek ik een tumor in de dikke darm te hebben. De behandeling bestond uit vijf bestralingen, een operatie en een chemotherapiekuur. Ook een stoma was onvermijdelijk. De operatie zou twee uur duren, maar het werden er ruim zes. De tumor werd verwijderd en naar de PA voor nader onderzoek gebracht. Na een week kwam de uitslag. Het verwijderde deel bevatte 32 lymfeklieren en in alle klieren zaten uitzaaiingen. Ook waren er bij de operatie enkele verdachte vergrote lymfeklieren verwijderd, dus de perspectieven waren niet gunstig. Mijn maag kwam na de operatie pas na tien dagen op gang en met dertien kilo minder gewicht viel het niet mee om de moed erin te houden. Maar we zijn altijd optimistisch gebleven.
In het ziekenhuis werd ik overstelpt met bloemen en kaarten. En met verzoeken van collega’s, vrienden en bekenden om op bezoek te komen. Mijn chirurg had ons echter ten zeerste op het hart gedrukt om alle energie te gebruiken voor het herstel en niet voor de visite. Toen ik naar huis mocht, schoot het idee van een blog te binnen. Ik heb de mensen gevraagd dit te lezen om op de hoogte te blijven en ons enigszins met rust te laten. (Voor de geïnteresseerden: www.dhwblog.nl/rob).
Na de eerste week thuis kreeg ik veel last van pijn en na onderzoek bleek dat ik een bij de operatie een naadlekkage had opgelopen doordat een hechtingsnietje had losgelaten. Dit leidde tot een fikse ontsteking die vervolgens drie maal daags gespoeld moest worden. Hier werden we niet blij van.
De chemo werd gestart, maar het was duidelijk dat de chemo me moest redden in plaats van het preventieve karakter die het eerst had. Inmiddels oriënteerden wij ons op alternatieven. Ik ging me houden aan het dieet van Houtsmuller en om de chemo dragelijker te maken en ik begon honing met koninginnegelei te slikken.
Van een goede kennis hoorde ik inmiddels van het fenomeen hypothermie. Zijn schoonvader en een bekende waren zelfs in Duitsland onder behandeling. Dat leek me voor een paar keer per week een te zware belasting. Via Google vond ik het Centrum Hyperthermie in Amsterdam. Na een kennismakingsgesprek met dokter Bachrach was ik overtuigd van de hier aanwezige medische kennis en besloot ook dit alternatief met de warme lamp te proberen. Ik legde de vraag of hyperthermie iets voor mij zou zijn nog even voor aan mijn oncoloog (ik was inmiddels echter al gestart), maar die begon schamper te lachen en zei dat de portemonnee van de heer Bachrach het enige was wat er warm van zou worden… Het werd een lange koude donkere winter met veel medische bezoeken.
In het voorjaar van 2011 kreeg ik een blaasontsteking en dat was aanleiding om een CT-scan van de buik te maken. In die week werden op last van de chirurg ook een longfoto en een echo van de lever gemaakt. En wat bleek: alles was schoon!!! Wat een opluchting, hier hadden we alleen in onze stoutste dromen op durven hopen.
Kwam het door de chemo, door de hyperthermie, door het dieet en al zijn supplementen? Niemand zal het weten en wij houden het maar op de combinatie hiervan aangevuld met een flink portie geluk.
De behandelingen door dokter Bachrach zet ik voort en in augustus volgen de volgende scans en onderzoeken. Inmiddels komen er al meer beweringen uit de wetenschappelijke hoek dat hyperthermie wel degelijk werkt en dus hoop ik voor alle patiënten dat de behandelingen uiteindelijk onder de dekking gaan vallen.